.مردی در خارج شهر درحال رانندگی بود.
سر پیچ اول که رسید اتومبیلی از مقابل به او نزدیک شد.
راننده وقتی به او رسید سر خود را از پنجره اتومبیلش بیرون آورد و بلند فریاد زد : حیووووون!!!
راننده قصه ی ما هم بلافاصله صورتش را به سمت وی کرد و بلند پاسخ داد : میمووووون !!!
.
از اینکه توانسته بود به سرعت ، پاسخی در شان وی به او بدهد خوشحال و راضی به نظر می رسید.
هنوز چند دقیقه ای از این اتفاق نگذشته بود که او به پیچ دوم رسید.بعد از گذشتن از دور پیچ با صحنه ای که مقابلش بود بشدت دستپاچه شد.
ناگهان در مقابل خود گله ای از گوسفندانی را دید که درحال عبور از عرض خیابان بودند!
گویی شوکی به او وارد شده باشد در یک لحظه خودش را باخت و نتوانست اتومبیل را کنترل نماید چون سرعتش زیاد بود .
او تصادف کرد.
هم به خودش صدمه زد و هم به آن حیوانات بی گناه.
.
الان میفهمید که وقتی آن آقا گفت : حیووووون ! منظورش چه بود.
حالا دیگر به خوبی میدانست ،معنی واژه ی " حیووووون " در هنگام رانندگی ، آن هم خارج از شهر چیست.
زود قضاوت کرده بود.
.
بله . همه ما زود قضاوت میکنیم. عجولانه پاسخ میدهیم. تازه آنرا به حساب زرنگی خودمان هم میگذاریم.
این فقط یه مثال بود. از اینگونه اتفاقات در زندگی من و شما هم زیاد رخ میدهد اما همیشه فراموش میکنیم و سریع میخواهیم طرف مقابلمان را فتیله پیچ نماییم.میخواهیم او را " ادب " کنیم. اما آیا براستی اگر کسی بعد سی یا چهل سال از گذشت زندگی اش ، معنی " ادب و فرهنگ " را نیاموخته باشد ، شما یا من میتوانیم در کسری از ثانیه آنرا به وی آموزش دهیم؟
.
نمیدانم گویا از اول زندگی ما ، زمان کودکی را میگویم ، واژه ای بنام " گذشت " را به ما یاد نداده اند.
با صبرو بردباری آشنا نیستیم. اینگونه گوشمان را پر کردند.
تا میتوانی زرنگ باش . اجازه نده حقت را بخورند. اجازه نده بهت زور بگن. همه میخوان سرت کلاه بزارن. حواست نباشه باختی.
از این جور حرفها زیاد شنیدیم. گوشهایمان از این حرفهای تکراری پراست. اما غافل از اینکه اینگونه فقط نگاه و تفکرمان نسبت به اطرافیانمان منفی شده است.
کاش درکنار این نصیحت ها ، به ما می گفتند که کمی صبر کن و زود تصمیم نگیر. اول مطمئن شو ، بعد نظر بده ، حرف بزن یا تصمیم بگیر.
استادی تعریف می کرد ، هروقت در شرایط این چنینی قرار میگیرم و طرف مقابلم بهم توهین میکنه ، ازش تشکر میکنم و میگم ممنونم!
تازه میفهمم که چرا تشکر میکرد. آن موقع با خودم میگفتم: مگر میشود در جواب توهین ، تشکر کرد؟ این استاد عقلش را از دست داده است!
.
در پایان جمله ای از " اشو " نقل میکنم . به امید کمی تعقل ، آرامش ، و فرهنگ .
روزی که انسان بتواند به توهین هایی که به او میشود، بخندد و لذت ببرد ، روزی است که او به موفقیت دست یافته و جزئی از ابدیت شده و به دنیای جاودانگی وارد شده است.
احساس آرام رسید ,تشکر ,توهین ,اینگونه ,حیووووون ,زندگی منبع
درباره این سایت